۱) تدوین «استراتژی ملی عناصر حیاتی»
مشابه آمریکا، اتحادیه اروپا و ژاپن
شامل شناسایی ذخایر، اولویتبندی، توسعه فناوری و زنجیره ارزش داخلی.
۲) ایجاد «مرکز ملی عناصر نادر و عناصر همنشین»
با مأموریت:
انجام اکتشافات عمیق
توسعه فناوری فرآوری پیشرفته
جمعآوری دادههای زمینشناسی
همکاری با دانشگاهها و بخش خصوصی
۳) الزام شرکتهای بزرگ معدنی به استخراج و بازیابی عناصر همراه
وزارت صمت و سازمان زمینشناسی باید شرکتهای بزرگ (ملی مس، فولاد، سرب و روی، گلگهر، چادرملو…) را #ملزم کنند:
هیچ طرح فرآوری بدون طرح بازیابی عناصر همنشین تأیید نشود.
۴) سرمایهگذاری هدفمند در فناوری فرآوری پیشرفته
تأسیس واحدهای:
هیدرومتالورژی
بیولیچینگ
استخراج حلالی
نانومتریالها
این فناوریها در حال حاضر حلقه مفقوده صنعت ایراناند.
۵) اعمال تعرفه و سیاست صادراتی مبتنی بر محتوای عناصر حیاتی
• خامفروشی کنسانتره دارای عناصر کمیاب باید غیر اقتصادی شود.
• واحدهای دارای بازیابی عناصر همنشین باید مشوق صادراتی بگیرند.
۶) تعریف «زونهای ویژه عناصر کمیاب» در شرق و جنوبشرق ایران
در مناطقی مثل:
• نهبندان
• اسفندقه
• فاریاب
• تفتان
• سیرجان
• خواف
باید پهنههای ویژه با مجوزهای سریع و مشوقهای خاص ایجاد شود.
۷) ورود این بخش به نقشهراه انرژی و صنعتی کشور
چون عناصر نادر خاکی:
مصرف انرژی بسیار کمتری نسبت به فولاد و آلومینیوم دارند،
ارزش افزوده بسیار بالاتری ایجاد میکنند،
بهترین گزینه ایران برای دوران «انرژی محدود» محسوب میشوند.
خانه معدن ایران اعلام کرد:
بدون ورود فوری به عرصه عناصر نادر خاکی و عناصر همنشین، آینده معدنی ایران #وابسته و #شکننده باقی میماند.
ایران در شرایط ناترازی انرژی، باید از توسعه صنایع انرژیبر بکاهد و به سمت:
اکتشاف گسترده،
فرآوری پیشرفته،
بازیابی عناصر همراه،
و توسعه صنایع استراتژیک کممصرف، حرکت کند.
نظر: