صنعت معدن با شکاف ارزش‌گذاری در میان تغییر به سمت مس دست و پنجه نرم می‌کند.

 

شرکت‌های معدنی بزرگ با چالش متعادل کردن انتظارات سرمایه‌گذاران برای بازدهی بالا و پرداخت حق بیمه‌های لازم برای خرید شرکت‌های تخصصی تولید مس مواجه هستند، زیرا تقاضای جهانی برای این فلز باعث افزایش ارزش‌گذاری‌ها شده است.

 

شرکت‌های معدنی متنوع بزرگ مانند ریو تینتو، گروه BHP و گلنکور، که تحت فشار کاهش رشد اقتصادی جهانی و افت قیمت کالاها هستند، شاهد رشد تدریجی تولیدکنندگان رقیب مس هستند که سهامشان از چشم‌انداز قدرتمند این فلز بهره‌مند می‌شود.

 

در حالی که سهام شرکت‌های ریو، BHP و گلنکور در سال جاری بین ۱۰ تا ۱۵ درصد کاهش یافته، ارزش‌گذاری تولیدکنندگان تخصصی مس مانند Freeport-McMoRan، Ivanhoe Mines و Teck Resources افزایش یافته است، حتی با وجود اینکه قیمت مس پس از رسیدن به بالاترین سطح خود یعنی بیش از ۱۱,۰۰۰ دلار به ازای هر تن  در ماه مه امسال، کاهش یافته است.

 

یک بانکدار که روی چندین معامله معدنی کار کرده به رویترز گفت: «پرداختن به معاملات بزرگ مس، اعضای هیئت مدیره را نگران می‌کند، زیرا نوسانات در سایر کالاها مانند سنگ آهن و زغال سنگ احتمالاً ادامه خواهد داشت.»

 

وی افزود: «و از آنجا که شرکت‌های مس بهتر عمل کرده‌اند، شرکت‌های معدنی متنوع پرداخت حق بیمه‌های سنگین را چالش‌برانگیز می‌دانند، به خصوص وقتی که قیمت سهام آن‌ها در مقایسه بیشتر کاهش یافته است.»

 

این بانکدار گفت، شرکت‌های BHP، ریو تینتو و گلنکور با ضریب پنج تا شش برابر درآمد معامله می‌شوند، در حالی که Teck، Freeport و Ivanhoe نزدیک به دو برابر آن هستند.

 

مس که در برق و ساخت‌وساز استفاده می‌شود، قرار است از افزایش تقاضا از بخش وسایل نقلیه الکتریکی و کاربردهای جدید مانند مراکز داده برای هوش مصنوعی بهره‌مند شود.

 

ریچارد بلانت، شریک در شرکت حقوقی بیکر مک‌کنزی گفت: «چشم‌انداز بلندمدت این فلز همیشه توسط سرمایه‌گذاران در شرکت‌های معدنی بزرگ در نظر گرفته نمی‌شود، زمانی که آن‌ها پیشنهادهای بالاتری برای تلاش در جهت نهایی کردن معامله ارائه می‌دهند.»

 

بلانت افزود: «سرمایه‌گذاران فقط می‌خواهند بدانند که در سه تا شش ماه آینده چه اتفاقی برای ارزش شرکت آن‌ها خواهد افتاد و این یک مشکل بزرگ است.»

 

در سه سال گذشته، به لطف قیمت‌های بالاتر کالاها، اکثر شرکت‌های معدنی سود سهامی بی‌سابقه‌ای پرداخت کرده‌اند که – با وجود محبوبیت – باعث شده تا توانایی صنعت برای رشد تولید از طریق اکتشاف، توسعه معدن یا ادغام کاهش یابد.

 

تاریخ پرهزینه

سرمایه‌گذاران دلایل خوبی برای نگرانی از جاه‌طلبی‌های مدیران در زمینه معاملات دارند، زیرا اکثر شرکت‌های معدنی دارای سابقه‌ای مملو از خریدهای ناموفق و گاهی پرهزینه می باشند.

 

معامله ۳۸ میلیارد دلاری ریو تینتو برای آلکان در سال ۲۰۰۷ با ۶۵ درصد حق بیمه همراه بود و پس از آن کاهش ارزش داشت، در حالی که معامله ۱۲ میلیارد دلاری BHP برای دارایی‌های نفت و گاز شیل داخلی آمریکا در سال ۲۰۱۱ در سال ۲۰۱۸ به مبلغ ۱۰ میلیارد دلار فروخته شد.

 

برخی از تیم‌های مدیریتی تلاش کرده‌اند تا به ادغام و تملک بازگردند، اما با موفقیت جزئی یا هیچ موفقیتی همراه بوده‌اند.

 

میشل ون هوی، شریک ارشد در شرکت مک‌کینزی گفت: «از جنبه مالی خالص، مقاومت سهامداران موجود در برابر پرداخت حق بیمه‌های قابل توجه وجود دارد.»

 

او افزود: «اگر به گذشته نگاه کنید، ۱۰ سال پیش، ما با موجی بزرگ مواجه شدیم که در آن برخی شرکت‌ها احتمالاً برای معاملات خود بیش از حد پرداخت کردند. اکنون، مدیران کمی محافظه‌کارتر شده‌اند.»

 

گلنکور در نهایت پس از رد پیشنهاد ۲۳ میلیارد دلاری آن برای کل معدن‌کار کانادایی، ۷۷ درصد از دارایی‌های زغال‌سنگ فولادسازی Teck را پذیرفت، در حالی که BHP مجبور شد حتی پس از دو بار تجدیدنظر در پیشنهاد اولیه خود برای جلب رقیب کوچک‌تر، از آنگلو امریکن کناره گیری کند.

 

هم BHP و هم گلنکور در ابتدا پیشنهادهای مبتنی بر سهام برای شرکت‌های هدف خود ارائه کردند.

 

یکی از سرمایه‌گذاران معدنی گفت: «در چرخه‌های گذشته، شرکت‌هایی مانند ریو تینتو در زمان‌های اوج، خریدهای نقدی قابل توجهی انجام دادند، فقط برای اینکه شاهد سقوط قیمت‌ها باشند و غیرعاقلانه به نظر برسند.»

 

او افزود: «امروزه روند به سمت معاملات مبتنی بر سهام تغییر یافته تا ریسک‌ها را کاهش دهد، اما این کار گران‌تر است، به ویژه در زمانی که قیمت کالاها در حال کاهش است.»