چالش‌های زنجیره تامین جهانی و کمبود انرژی و تاثیر آنها بر تامین مالی پروژه‌های معدنکاری

چالش های زنجیره تامین

شرکت‌های معدنی با تعدادی از مشکلات ناشی از تداوم تأثیرات همه‌گیری کووید-19 و شرایط ناپایدار ژئوپلیتیکی و اقتصادی کنونی مواجه هستند. کمبود نیروی کار، ازدحام بندر، کمبود در دسترس بودن کانتینر، هزینه های حمل و نقل فوق العاده، جنگ جاری در اوکراین، تورم گسترده، کمبود مواد خام، کمبود انرژی و افزایش تقاضا برای منابع طبیعی (و تجهیزات مورد نیاز برای استخراج و فرآوری همان) همگی منجر به سطوح بی نظیری از اختلال در زنجیره تامین، محدودیت های تولید و افزایش هزینه های ساخت و ساز شده است.

 

به طور خاص، شرکت‌های معدنی با زنجیره‌های تامین پرباری مواجه هستند که در ظاهر، تمایلی به تحمل زمان و تخصیص ریسک معمول مورد نیاز شرکت‌های پروژه‌ای با سرمایه ناچیز دارند که برای تامین مالی توسعه پروژه‌های خود تامین مالی می‌کنند.

 

علاوه بر این، افزایش هزینه های ورودی (مانند منابع انرژی و مواد خام) باعث می شود برآورد هزینه در مطالعات امکان سنجی شرکت های معدنی منعکس کننده واقعیت نباشد. ما شاهد افزایش هزینه های انرژی هستیم که هم تأثیر مستقیمی بر هزینه های عملیاتی خود پروژه ها دارد و هم بر هزینه تولید مواد خام مورد استفاده در ساخت و ساز. این منجر به کاهش تولید چنین مواد خام می شود و همراه با افزایش تقاضا برای چنین موادی تا حدی به دلیل انتقال انرژی، کمبود قابل توجهی در دسترس ایجاد می کند.

 

 

انتظارات وام دهندگان در پروژه های معدنی تامین مالی پروژه

برای هر وام دهنده ای که توسعه یک پروژه معدنی را تأمین مالی می کند، تکمیل زیرساخت های مورد نیاز به موقع، با بودجه و مشخصات فنی مورد نیاز از اهمیت حیاتی برخوردار است.

 

بنابراین شرکت‌های معدنی بر اطمینان از اینکه قراردادهای زنجیره تامین آنها شامل تخصیص ریسک قوی بین شرکت پروژه و زنجیره تامین آن می‌شود تمرکز می‌کنند (مثلاً انعقاد قرارداد با استفاده از قراردادهای مقطوع، با مهلت‌های تکمیل ثابت، که در آن زنجیره تأمین خطر هر رویداد یا شرایطی را که باعث تأخیر می‌شود که به صراحت تخصیص داده نشده است، به شرکت پروژه متحمل می‌شود، و شرایط پرداختی که بخشی از خرید را تضمین می‌کند. تا زمان تحویل، نصب و راه اندازی تجهیزات، قیمت متوقف می شود).

 

علاوه بر این، در حالی که شرایط تحویل برای قراردادهای تامین تجهیزات از پروژه ای به پروژه دیگر متفاوت خواهد بود (بر اساس موارد دیگر که پروژه سبز یا برون فیلد است، اینکه آیا بر اساس EPC یا EPCM خریداری می شود، رژیم مالیاتی در حوزه قضایی خاصی که در آن پروژه در حال انجام است، میزانی که شرکت معدنی مربوطه ممکن است قبلاً ترتیبات حمل و نقل و لجستیک را ایجاد کرده باشد، و شرایط یا مشوق‌های مرتبط با امتیاز معدن قابل اعمال برای پروژه، حتی ممکن است از تأمین‌کنندگان خواسته شود که ریسک حمل و نقل تجهیزات و مواد به سایت و برای "پیچیدن" ترتیبات لجستیکی مورد نیاز برای اطمینان از تحویل به موقع آن را تعیین کنند.

 

با این حال، با وجود این، وام دهندگان انتظار دارند که در صورت بروز، بافری را برای تامین مالی بیش از حد هزینه ها تخصیص دهند. اندازه بافر مورد نیاز وام دهندگان از جمله به اندازه سرمایه، قابلیت اطمینان فناوری و نوع کالایی که در پروژه تولید می شود بستگی دارد. وام دهندگان مالی پروژه معمولاً از شرکت های معدن انتظار دارند که برای پوشش بیش از حد احتمالی، بافری بین 10 تا 20 درصد افزایش دهند.

 

 

چرا رویکرد سنتی به ریسک زنجیره تامین، یک چالش است

چالش های اخیر زنجیره تامین به یک محیط قیمت گذاری بسیار چالش برانگیز کمک کرده است، جایی که تامین کنندگان مایل به قیمت گذاری نوسانات فعلی در بازار نیستند. تقاضای بی‌نظیر منابع طبیعی همچنین به محدودیت‌های تولید در تامین‌کنندگان کلیدی تجهیزات منجر شده است و عامل مهمی در بازار عرضه‌کنندگان است. در جایی که شرکت‌های پروژه قبلاً می‌توانستند رقابت را از طریق فرآیندهای تدارکات قوی ترغیب کنند، اکنون بیش از هر زمان دیگری با تأمین‌کنندگانی روبرو هستند که به دنبال ایجاد تعادل مجدد در تخصیص ریسک بین شرکت پروژه و زنجیره تأمین هستند.

 

ما تامین کنندگانی را دیده ایم که با توجه به گستردگی دفتر سفارش خود از شرکت در پروژه ها امتناع می ورزند، به دنبال فهرست بندی عناصر، قیمت قراردادشان به هزینه برخی از نهاده های مواد خام هستند، شرایط تحویل را الزامی می دانند، به عنوان نقطه تولید خارج از کارخانه و برای پرداخت تمام قیمت قرارداد در هنگام تحویل و خودداری از پذیرش خطر هرگونه تاخیر در حمل و نقل به سایت هستیم. همه اینها زمان و هزینه مورد نیاز شرکت های پروژه را که به دنبال منابع مالی خارجی برای تامین مالی توسعه پروژه های خود هستند، تضعیف می کند.

 

شرکت های معدنی چه کاری می توانند انجام دهند؟

برای مبارزه با این چالش‌ها، شرکت‌های معدنی مجبور به مصالحه در برخی از جنبه‌های تخصیص ریسک زنجیره تامین مالی پروژه سنتی شده‌اند. ما مشاهده کرده‌ایم که پرداخت مطلوب‌تری که با زنجیره تامین توافق شده‌ است و شرکت‌های معدنی رویکرد «دست‌ بالا» در ترتیب و مدیریت جنبه‌های حمل‌ونقل و تدارکات تامین تجهیزات برای اطمینان از ارزش بهتر، برای پول در یک محیط لجستیک بسیار چالش برانگیز دارند (به عنوان مثال، با معرفی شرکت های لجستیک بین المللی خاص برای تهیه اسلات حمل و نقل برای استفاده در زنجیره تامین).

با این حال، مهم است که اطمینان حاصل شود که شرایط قراردادی زیربنایی - در رابطه با تمدید زمان - قوی باقی می مانند و این شرایط چالش برانگیز به عنوان بهانه ای توسط پیمانکاران برای اتخاذ رویکرد "رایگان برای همه" برای تمدید زمان استفاده نمی شود. . اکنون بیش از هر زمان دیگری، شرکت های پروژه باید به فرآیندهای مدیریت قرارداد توجه زیادی داشته باشند تا اطمینان حاصل شود که هر ادعای تمدید زمان به دقت بررسی می شود و شرایط و ضوابط قراردادی به طور مناسب در زنجیره تامین آن اعمال می شود تا تحویل به موقع را تشویق کند.

 

در برخی موارد هم اکنون شاهد هستیم که شرکت های معدنی توسعه خود را به امید تثبیت بازار با توجه به برخی از این موارد به تاخیر می اندازند. در حالی که قیمت‌های کالا همچنان بالاست، پروژه‌های آن‌ها ممکن است علی‌رغم افزایش هزینه‌های سرمایه، قابل دوام باشند. با این حال، شرکت‌های معدنی متعهد هستند که بازارهای کالاها سرزنده باقی بمانند. به تعویق انداختن توسعه تا زمانی که مخارج سرمایه کاهش یابد، می‌تواند به کاهش ریسک و افزایش بازده کمک کند و در بلندمدت به شرکت‌های معدنی انعطاف‌پذیری بیشتری بدهد.

 

 

وام دهندگان مالی پروژه چگونه به این مسائل نگاه می کنند؟

برای پروژه هایی که قبلاً تأمین مالی پروژه را دریافت کرده اند و در حال ساخت هستند، تأثیر افزایش هزینه های عملیاتی (و به ویژه هزینه های انرژی) به شدت در کل صنعت احساس می شود. در جایی که قیمت کالاها نیز به دلیل تقاضای قوی در حال افزایش است (به ویژه در بخش مواد معدنی حیاتی)، شرکت‌های معدنی می‌توانند مدل مالی خود را بازنگری کنند تا هم افزایش هزینه‌های ورودی و هم ورودی در درآمدهای مورد انتظار را منعکس کنند. با این حال، تجربه ما این است که وام دهندگان سنتی تامین مالی پروژه در حال حاضر محتاط هستند تا با افزایش های قیمت گذاری قابل توجه موافقت کنند.

 

برای پروژه های جدید، تاثیر چالش های زنجیره تامین و افزایش هزینه های انرژی تصویری است که همیشه در حال توسعه است. واضح است که نظارت بر شرایط قراردادهای تامین مواد شرکت ها همچنان برای وام دهندگان حیاتی خواهد بود. در جایی که شرکت‌های معدنی مجبورند ریسک زنجیره تامین بیشتری را متحمل شوند، احتمالاً شاهد وام دهندگانی خواهیم بود که انتظار حمایت بیش از حد هزینه‌ها را برای کاهش تاثیر تاخیرها و افزایش هزینه‌ها دارند.

 

 

نگاه به آینده

با توجه به معیار برآورد بازار که نیاز به 400 معدن جدید گرافیت، لیتیوم، نیکل و کبالت را برای برآورده کردن تقاضای مورد انتظار سال 2035 است، باید توسعه و تامین مالی پروژه های جدید ادامه یابد. با این حال، عدم اطمینان در محیط ژئوپلیتیک، همراه با اقتصادهای جهانی که به سمت رکود می روند، احتمالاً احتیاط مالی پروژه ها را افزایش می دهد. این ممکن است منجر به نیاز وام دهندگان به حمایت مالی و بافرهای اضافی، به ویژه از منظر بیش از حد هزینه شود. اگر همچنان برای استخراج کنندگان جدید، جمع آوری وجوه در بازارهای سهام دشوار باشد، آنها باید به دنبال سرمایه گذاران جایگزین و منابع مالی برای پر کردن فاصله باشند تا بتوانند پروژه های خود را از ادامه دهند، یا با خطر کمبود بودجه مواجه شوند. تا زمانی که بازار تثبیت شود یا تبدیل به یک هدف خرید بالقوه شود، توسعه را به تاخیر بیندازید.