امید و آرزویی که قرار بود در دهه ۸۰ به ثمر بنشیند اما ۶ آبان با تاخیری ۱۷ ساله قرار است محقق شود!
تقدیر اینطور رقم خورد که من و همکارانم برای تحقق این مهم، تکلیف خود را انجام دهیم که مرور خاطراتش خالی از لطف نیست.
سال ۸۰ آقای زنگنه(وزیر نفت) به آقایان کاظمپور و عاصمیپور، ماموریت راهاندازی بورس نفت را دادند. مقدمات فراهم شد اما اواخر دولت هشتم از حرکت بازایستاد.
در دولت نهم، رئیس جمهوری، وزیر وقت (وزیری هامانه) را مکلف به راهاندازی بورس نفت با قید فوریت کرد و وزیر نیز این مسئولیت را به صندوق بازنشستگی نفت واگذار کرد.
به عنوان رئیس هیات رئیسه صندوق به اتفاق آقای ناصر محمودزاده و گروهی از نخبگان صنعت، شروع به بررسی نمونههای مشابه مانند بورس لندن، مسکو و شانگهای کردیم. همزمان مشغول برگزاری نشستهای فشرده با مشاوران خارجی - داخلی برای دریافت نظرها، تهیه آییننامهها و شیوهنامهها با همکاری سازمان بورس شدیم. در نهایت موفق به دریافت مجوز شورایعالی بورس در اردیبهشت ۸۵ شدیم و بهمن ۸۶، هیات وزیران نیز آن را تایید کرد.
خوشبختانه توانستیم در زمینه امکانات و تجهیزات، اقدامات قابل توجهی انجام دهیم. خرید ساختمان در جزیره کیش، نرمافزار به روز عرضه نفت و مشتقات از جمله این اقدامات بود. پس از آن اعلام کردیم که آماده عرضه نفت خام هستیم و پیشنهاد شد با عرضه یک محموله، این فرآیند آغاز شود. راهاندازی فوری بورس نفت در آن مقطع میتوانست از اتفاقهای ناخوشایندی که بعدها در فروش ایجاد میشد جلوگیری کند اما به این دو دلیل راهاندازی اتفاق نیفتاد:
۱- وزیران نفت و اقتصاد در آن مقطع اختلاف داشتند و هر کدام معتقد بودند از صدر تا ذیل بورس نفت به وزارتخانههای متبوعشان مربوط است.
۲- امور بینالملل شرکت نفت که مسئول مستقیم فروش نفت است نیز در آن زمان به این روش فروش نفت علاقهای نداشت.
جلسهای برای حل اختلاف و تصمیمگیری در حضور رئیسجمهوری وقت برگزار شد که حاوی حاشیههایی بود اما اثری نداشت و راهاندازی انجام نشد. سالهای بعد، پیشبینی ما درباره به فروش نرفتن نفت خام، درست از آب درآمد و منتهی به آن شد که به عنوان پرونده پر سروصدای فروش نفت در سالهای اخیر میشناسیم و همگان از آن مطلعند. امیدوارم پس از این همه سال، سرانجام بورس نفت شروع به کار کند و به اهدافش برسد. گفتنی است لابد این همه سال تاخیر، خیر بود؟!
مهدی کرباسیان / رئیس هیات عامل ایمیدرو
نظر: