شیوه های تاثیر گذاری
پروژه های حمایت گیری
فرآیند سیاست گذاری
فرایندی که با یک پیشنهاد شروع می شود و طی یک پروسه پایین به بالا منجر به تولید یک سیاست (با صرف زمان بالا) می شود.
✔️سیاست گذاری از یک مشکل برای دولت شروع می شود. درمرحله بعد، تهیه دستور کار و بعد از آن شکل گیری خط مشی را داریم، در مرحله بعد اجرا خط مشی و در مرحله چهارم ارزیابی آن را خواهیم داشت. در مرحله پنجم تغییر خط مشی را داریم و در نهایت خاتمه خط مشی است.
زمان بر بودن این فرایند باعث می شود به هوش باشیم تا در مرحله شکل گیری خط مشی تاثیر گذاری خود را داشته باشیم.
♦️بنابراین یک تشکل نمی تواند همه مسائل و مشکلات را حل کند. این بدان معنی است که تشکل باید برنامه ریزی برای مشکلات و مسائل خود داشته باشد. یعنی یک اولویت بندی نسبت به مشکلات داشته باشد. مسائل مربوط به سیاست های کلان را نمیتوان از طریق انجمن های اقتصادی حل نمود. بنابراین مسائل نزدیک را باید پیگیری کرد.
✔️اکنون سوال این است کدام مساله را انتخاب کنیم؟ جواب این است که مساله ای که فراگیر تر است و در هیات مدیره بیشترین رای را می آورد.
مسائله را باید ریشه یابی کنیم. باید یک درخت از مساله بکشیم و ریشه های آن را اعم از درون بنگاهی، محیط نزدیک و محیط دور ترسیم کنیم. درخت ما یکسری شاخ و برگ هم دارد. این شاخه ها را باید نام گذاری کنیم. یعنی تبعات اقتصادی، اجتماعی سیاسی و … مربوط به مساله را بشناسیم.
این درخت ابزار لازم برای حمایت گیری را به ما خواهد داد.
✔️پروژه های حمایت گیری یعنی پروژه درگیر کردن همه اقشار برای کسب حمایت حداکثری و بولد کردن مشکل فعلی خودمان.
ساختار درخت همچنین میتواند یک ترسیم بزرگ از مشکل و تبعات آن به هیات مدیره بدهد.
در خت همچنین با ارائه آمار کاراتر می شود.
ذینفعان: ذینفعان فرد گروه و یا سازمانی هستند که می توانند بر سازمان تاثیر بگذارندو یا از آن تاثیر بگیرند و باید علایق آنها در نظر گرفته شود.
تحلیل ذینفعان: بر این اساس باید دید برای مسائل ما چه کسانی خوشحال می شوند و چه کسانی ناراحت؟!
طبقه بندی ذینفعان:
گروه بندی اعضا
بخش خصوصی
جامعه مدنی
دولت
مجلس
سیستم امنیتی و نظامی
شناسایی ذینفعان در مساله خیلی اهمیت دارد چرا که در پروژه حمایتگیری کلیدی است. بر اساس طبقه بندی بالا باید ذینفعان را شناسایی نمود بر این اساس جدولی پر می شود که در آن سازمان و فرد موثر شناسایی می شود و درجه اهمیت آن تعیین می گردد. میزان موافقت و مخالفت آن هم به صورت کمی باید تعیین شود. پس از آن در نموداری که اهمیت و میزان موافقت و مخالفت را نشان میدهد، همه ذینفعان به تصویر کشیده می شوند. یک نمودار به چهار منطقه تقسیم میشود.
ربع اول شامل حامیان است
ربع دوم شامل مخالفان است.
ربع سوم مخالفان کم اهمیت و یا دردسر آفرینان هستند و در نهایت ربع چهارم شامل موافقان کم اهمیت یا مشوقان هستند.
تمام تلاش ما باید این باشد تا تراکم ذینفعان را از حالت مخالفان به ناحیه حامیان منتقل نماییم.
